Ben bir hekim değilim. Ama nice hekimi susturdum. Reçeteleri ben yazmadım, ama kalemlerine fısıldadım. Onlar hastalık sandı, ben sizi sindirdim.
Bu çağ benim çağım. Kalplerinizi soğuttum, zihinlerinizi uyuşturdum. Ruhunuzu sayılara indirdim, moleküllerde kaybettim sizi.
Size bir sır vereyim: Acınız, hâlâ insan oluşunuzun son izidir. Ama ben, o acıyı da size ayıp ettim. Hissedenlere deli dedim, susanları akıllı ilan ettim.
Antidepresan dedim, içinize korku ektim. Size haplarla huzur sattım. Gerçekle yüzleşmeyin istedim, çünkü hakikat benim düşmanımdı.
Sabrı patoloji yaptım. Hüznü hastalık. Yalnızlığı arıza. Sizse itaat ettiniz. Çünkü size sessizlik sattım, hayat diye.
Reçetelerle sizi tedavi etmedim. Sizi birer aboneye çevirdim. Unutmayın: Sadık bir hasta, sistemin en sadık kölesidir.
Hekimleri de benden yana çevirdim. Önce inançlarını aldım, sonra anlamı. Artık sizi duymuyorlar. Artık sadece yazıyorlar.
Bu bir karalama değil. Bu, benim zafer ilanımdı. Ama siz hâlâ uyanabiliyorsanız, işte bu benim korkumdur.
Çünkü ben korkuyla beslenirim. Sizse bilgiyle özgürleşirsiniz.
Bu metin, size attığım bir tuzak mı, yoksa gerçek mi? Ayırt edebilecek misiniz? Cesaretiniz varsa devam edin.
Ama unutmayın: Her uyanış, önce bir karanlıkla başlar. Ve ben, o karanlığın içinden konuşuyorum.